GROWIAN was lang 's werelds grootste windturbine. Een groot deel van de installatie was nieuw en nog niet in deze mate getest. Omdat er een fout zat in het ontwerp van de behuizing, kon de installatie niet op vol vermogen draaien. Materiaal- en constructieproblemen maakten het niet mogelijk om continu te testen. Tussen de eerste proef op 6 juli 1983 en het einde van de exploitatie in augustus 1987 stond de installatie de meeste tijd stil. De installatie werd op 4 oktober 1983 officieel in gebruik genomen. Het officiële startsein voor de test werd op 17 oktober 1983 gegeven tijdens een feestelijke opening.

Het nominaal elektrisch vermogen van GROWIAN bedroeg 3000 kW (3 MW), een wereldwijd record. De rotor had een slingernaaf en een diameter van 100,4 m. De twee rotorbladen waren mechanisch en elektrisch verstelbaar. Ze draaiden met ongeveer 18,5 omwentelingen per minuut.

Ondanks zijn innovaties is de GROWIAN een van de grootste mislukkingen in de geschiedenis van het gebruik van windenergie. De installatie kon niet aan de verwachtingen voldoen. De weinige gewonnen kennis vond maar weinig aanwending in de bouw van windenergie-installaties. Er zijn echter veel lessen getrokken uit de gemaakte conceptuele fouten, bijvoorbeeld dat de aanpak om te concurreren met conventionele energiecentrales door middel van aparte grootschalige centrales tot mislukking gedoemd was.

Vandaag de dag zijn de toren en een van de rotorbladen te zien in het Technik Museum Sinsheim. Door zijn hoogte is het rotorblad naast de Concorde een echt herkenningspunt van het museum en is het van ver zichtbaar.