In de jaren 1960, concurreerden de ontwerpers van de Britse/Franse Concorde en de Russische Tupolev Tu-144 om te zien wie het eerste supersonische passagiersvliegtuig in de lucht zou krijgen. Nadat de Russen in 1965 op de Salon de l'Aéronautique in Parijs het model van een supersonisch passagiersvliegtuig hadden getoond, was het eindelijk duidelijk dat ze deze prestigieuze titel niet zonder slag of stoot aan hun westerse collega's zouden overlaten. En ze bereikten effectief als eersten de eindstreep. Op 31 december 1968 ging het eerste prototype van de Tupolev Tu-144 de lucht in. De Concorde volgde pas op 2 maart 1969. De grote overeenkomst tussen de Tu-144 en Concorde deed uiteraard industriële spionage vermoeden, maar dit kon nooit worden bewezen.

De roll-out van het bijna volledig ontwikkelde vliegtuig vond plaats op 21 mei 1970 op de Sjeremetjevo, de luchthaven van Moskou. Vijf dagen later bereikte het met een snelheid van 2.150 km/u als eerste verkeersvliegtuig ooit Mach 2. Wanneer de Tu-144 een jaar later op de Luchtvaartshow in 1971 in Parijs voor het eerst in het Westen verscheen, had het tijdens oefenvluchten reeds een topsnelheid van 2443 km/u bereikt. In 1973 beleefde het project echter zijn eerste ernstige tegenslag wanneer een Tu-144 tijdens de luchtvaarttentoonstelling in Parijs voor het oog van de draaiende camera's neerstortte. Na een aantal jaren van verdere ontwikkelingen, werd de Tupolev Tu-144 eindelijk toch op 1 november 1977 in gebruik genomen op de lijndienst tussen Moskou en Alma-Ata. Slechts zeven maanden later werden de vluchten na een nieuwe crash opnieuw stopgezet. Het gebrek aan winstgevendheid kan ook hebben bijgedragen aan deze beslissing. De laatste reguliere vlucht van een Tu-144 vond plaats op 1 juni 1978.